به نام خدا

مولانا مجد خوافی از علما و عرفا و شعرای قرن هشتم هجری است. او کتاب روضه ی خلد را در سال 733 به سبک گلستان سعدی به رشته ی تحریر درآورد و در سال 737 آن را کامل کرد. مدت سی سال از وطن دور بوده و بیشتر این دوران را در شهر کرمان سپری کرد. شغل او وعظ و تذکیر بوده است. علامه عماد الاسلام و فصیح الدّین خوافی از استادان او به شمار می روند. پس از بازگشت از کرمان، دوستان و نزدیکان از او می خواهند که آن چه را دیده و شنیده به رشته ی تحریر درآورد اما او نمی پذیرد. روزی کتاب گلستان سعدی را می بیند و تصمیم می گیرد کتابی همچون گلستان خلق کند.

      کتاب روضه خلد هجده باب دارد که هر باب با توضیحاتی راجع به موضوع همان باب آغاز و سپس با بیان حکایاتی مرتبط با آن ادامه پیدا می کند. حکایات موجود در این کتاب همانند کتاب گلستان به نثر آمیخته به نظم می باشد. در لابلای حـکایـات روضه ی خـلـد گـوشه هـایی از زنـدگی مجـد خـوافی و تـاریخ خـواف و کــرمان را مـی تـوان یافت. شعر زیر از اوست:

          هرکجا  بی زحمتت آش است و نان                       مغتنم  دار  ای  بـرادر  آن  مـکان

          گر چه  در  زندان  و  کنج  خانه ای                       گـر  برون  آیی  یقین  دیوانه ای!